Kapibara wielka (z guarani Kapiÿva, łac. Hydrochoerus hydrochaeris) – największy żyjący współcześnie gatunek gryzonia z rodziny kawiowatych. Niektórzy autorzy umieszczają kapibarę wielką w monotypowej rodzinie kapibar (Hydrochoeridae). Jest roślinożernym zwierzęciem wodno-lądowym, zamieszkującym tereny Ameryki Południowej. H. hydrochaeris jest gryzoniem o masywnej budowie ciała – jego waga dochodzi do 65 kg.

Niektórzy ludzie mają kapibar u siebie w domach zamiast zwykłych zwierząt. To nie jest problem bo ona nie potrzebuję dużo mięsa i specjalnego dbania o sobie. Dużo trawy, basen z wodą i miłość z uwagą.

• Dla komunikacji między sobą kapibary wykorzystują różne dźwięki przypominające szczekanie psa, chrząkanie, mruczenie, świst. (Chyba komunikują nie tylko między sobą)

• Kapibara – największy gryzoń z wszystkich znanych.
• W odróżnieniu od innych gryzoni, dzieciaki kapibary mogą stać w przeciągu kilku minut po urodzeniu i jeść twarde pokarmy na czwarty dzień.
• Mama-kapibara może karmić innych dzieci z rodziny oprócz swoich.
• Długość życia kapibary w naturze od 8 do 10 lat, w niewoli oni żyją nawet do 12 lat.

• Za miłość do wody około 300 lat temu kapłani kościoła katolickiego odniosli kapibarę do ryb i dozwolili spożywać ich mięsa w post. (Czyli mięso my nie jemy, bo to grzech wielki ale skoro to zwierzątko lubi kąpać się niech ono zostanie rybą(nie mając ani skrzeli, ani płetwy) i będziemy sobie edli mięsko. Mądry oszut, kapłani.)
• Kapibary nie mają obojczyków. (Nie sądzę że im to przeszkadza)
• Pierwsi europejczycy nazywali kapibaru „wieprz”. (Ona podobna bardziej do świnki morskiej z nogami jakiegoś małego jelenia)
• Dla lepszego trawienia kapibary jedzą swoje odchody.

• Kapibara – przyjaciel dla wszystkich. (Są posty w Internecie z dużą ilością obrazków kapibary z innymi zwierzętami: koty, psy, szczur, ptaszki. To chyba najbardziej przyjazny gryzoń)

• Słowo „kapibara” w języku indian guarani oznacza „gospodarz ziół”. I co jest zabawne – oni(kapibary) jedzą dużo trawy.

Bonusik: video z kawiowatym długością około trzech minut.

W Japonii zmienił się imperator

Przeszły imperator Akihito, który ma 85 lat, dobrowolnie zrezygnował z tronu. Podobnie, teraz ojciec będzie prowadzić życie prywatne i nie przeszkadzać synowi prowadzić funkcje władcy państwa. W najbardziej pracowitym państwie na świecie ogłoszono 10 dni wolnych. Mówi się że to rozpoczęcie Epoki Reiwa (Piękna Harmonia).

Nowy imperator wstąpił na tron 1 maja, a już 4 maja wyszedł na swój kuloodporny balkon i wyraził nadzieję na rozwój państwa i istnienie go w zgodzie z innymi krajami.

Naruhito na uroczystości

W Japonii są dwa typu kalendarze. Jeden zwykły i drugi — który zmienia się razem z imperatorem.

SYMBOLE I REGALIE

1 maja na ceremonii, która trwała tylko 10 minut, imperator Naruhito otrzymał symbole swojej władzy (tylko symbolicznej, bo imperator w Japonii, zgodnie z konstytucją, w przeczywieństwie do brytyckiej królowej, nie jest głową państwa, a jest tylko dla uroczytości. Państwowe funkcje monarchy zawarte są w dwóch odlanych z czystego złota masywnych pieczęci — Dużej państwowej i Cesarskiej. Imi monarcha spaja przyjęte przez parlament prawa i najważniejsze dekrety rządu.

Otrzymał Naruhito i mistyczne regalie — miecz i cenny jaspis, które nie widział żaden normalny człowiek, ponieważ na ludziach to zawsze ukryte w owiniętej brokatem szkatułce. Trzecia regalia władzy cesarskiej — metalowe lustro — stale przechowywane w świątyni, gdzie symbolicznie mieszka boginia Słońca Amaterasu, mistyczny protoplasta dynastii japońskich monarchów.

Imperator i następca

KSIĄŻE I PRALKA

Naruhito stał pierwszym królem, który wychowywał się w rodzinie, a nie został oddany pod opiekę niań i szambelanów. Wcześniej taki zwyczaj miał podkreślać, że cesarz w całości zajęty sprawami kraju i nie marnuje czasu na swoją rodzinę. Jednak ojciec nowego monarchy Akihito i jego matka, teraz już była cesarzowa Mitiko, uważali inaczej. Sami na co dzień zajmowali się wychowaniem trójki swoich dzieci, uważając, że to, po pierwsze, poprawnie i, po drugie, łączy ze zwykłymi mieszkańcami kraju.

Nowy imperator stał się pierwszym japońskim monarchą, który studiował za granicą. W 1982 roku Naruhito ukończył studia historyczne oddziału szlacheckiego Uniwersytetu „Hakusuin” w Tokio, pisząc dyplom na temat specyfiki transportu morskiego w Średniowieczu. Jednak następnie, przez dwa lata studiował w brytyjskim Oxfordzie, gdzie mieszkał po prostu w domu studenckim — znowu pierwszy z rodziny cesarskiej.

Dodatkowo można zobaczyż fotoreportaż na temat „Era Reiwa w Japonii”